Nieuwsbrief Juni 2023

Dus… wat doen jullie in Uganda?

We krijgen deze vraag vaak, zeker als we nieuwe mensen ontmoeten. Het is makkelijk om de ‘grote’ antwoorden te geven: we werken bij een kinderhuis, Noah’s Ark. Christian leidt de Public Relations en Katie werkt in de schoolbibliotheek en organiseert een programma voor de kinderen tijdens de vakanties, enzovoort.

Maar voor mensen die ons al wat langer kennen speelt vaak de vraag: “Hoe ziet een ‘normale’ week er uit voor jullie?” Op die vraag proberen we nu een antwoord te geven. We geven een overzicht van de hoogtepunten van een ‘typische’ week. Dit overzicht is zeker niet volledig, we hebben zelfs sommige zaken zoals werk op kantoor of in de bibliotheek achterwege gelaten. Het is een inkijkje in hoe we onze tijd hier besteden en hoe we God elke dag van de week dienen. Dit is wat we doen.

Zondag

Zondag staat bekend als “rustdag”, maar die vlieger gaat voor ons niet op: er is werk aan de winkel! De Zondagschool begint om negen uur en wij leiden allebei een groep. Daarna wordt er geoefend voor de kerkdienst die om twee uur ‘s middags begint. Na de kerkdienst stellen we ons huis open voor een kopje thee of een spelletje. Tussen dit alles door weten we niet altijd waar onze kinderen zijn, maar ze komen altijd weer terecht.

Maandag

Patricia’s schooldag begint om acht uur. Om negen uur brengen we Elliot eerst voor een uurtje “play class” voordat we naar de wekelijkse gebedsbijeenkomst van Noah’s Ark gaan. Daarna gaat Elliot naar het kinderdagverblijf en heeft Christian een wekelijkse vergadering met het PR team en begint de normale werkweek. Tijdens de schoolvakantie houdt Katie ‘s ochtends een bijeenkomst met alle leiders in het vakantieprogramma om de week door te spreken.

Good Samaritans – Op maandagavond proppen we ons gezin plus 12 tieners in onze niet al te grote woonkamer: op de bank, alle stoelen en de vloer. We komen wekelijks samen met de Good Samaritans voor bijbelstudie, samen zijn en om elkaar en anderen te dienen. Het doel is om samen met de studenten te leren hoe we Jezus’ handen en voeten op aarde kunnen zijn. We maken samen plannen om mensen dichtbij en ver weg te dienen.

Dinsdag

Avondeten met zendelingen — Elke eerste dinsdag van de maand komen we met alle zendelingen samen voor een maaltijd. Hoewel we allemaal zendeling zijn, werken we in verschillende hoeken van Noah’s Ark en zien of spreken we elkaar soms dagen niet. Op deze avonden kunnen we weer even leuke en minder leuke dingen met elkaar delen en met elkaar bidden. Als iedereen er is zijn we met negen volwassenen, zeven kinderen en één Goede God die ons allemaal samenbrengt.

Woensdag

Jeugddienst — Net als vele andere kerken over de hele wereld hebben wij op woensdagavond ook een ‘jeugdgroep’. Het aantal kinderen en (kostschool)studenten is gegroeid, en dus ook de jeugdgroep. Negen jaar geleden startten we Teen Club met toen nog 30 tieners. Inmiddels zijn er meer dan 200 jongeren die elke woensdagavond bij elkaar komen voor een jeugddienst, geleid door Pastor JJ en de studenten zelf. We zijn nog steeds betrokken, maar de pastor neemt nu de leiding.

Donderdag

Hardlopen — Meestal kun je mij (Katie) ‘s morgens vinden in de deuropening als ik mijn veters strik en check of ik alles bij me heb om te gaan rennen. Als ik naar Mukono ren, dan doe ik ook boodschappen: heb ik mijn boodschappentas? Sleutels in mijn zak of verstopt in een schoen op de veranda? Heb ik genoeg kleingeld om wat groente te kopen bij een klein kraampje? Gaan dan maar!

Christian maakt de geschreven zondagsschoollessen voor alle groepen. Op donderdagavond bereiden we samen met anderen onze eigen twee groepen voor. Christian werkt met twee jongeren die ooit in zijn eigen zondagsschoolgroep zaten.

Vrijdag

Dansen – Als de inspiratie toeslaat en ik tijd heb geef ik dansles. Op dit moment bereid ik met een groep van 34 tieners een moderne dans voor die we in juni in de kerk zullen opvoeren. We beginnen elke sessie door God te danken dat we Hem mogen aanbidden met onze dans en we bidden dat het publiek aangeraakt mag worden door de boodschap. We dragen alles aan Hem op. Na een korte warming-up zodat we al lekker zweterig zijn gaan we het volgende uur door de oude en nieuwe danspassen heen. Ik tel zo vaak tot acht dat ik vaak schor thuis kom. Aan het einde geef ik de dansers een kleine opdracht mee over het thema en de betekenis van het lied. Als we de dans nooit zouden opvoeren maar de we door de oefening wel iets over God hebben geleerd en onze relatie met Hem gegroeid is, noem ik het een groot succes.

Rolex – Jaren geleden nam een inmiddels vertrokken zendeling elke vrijdagavond een groepje kinderen mee om langs de kant van de weg een echte Ugandese ‘rolex’ te eten: een gebakken ei opgerold in een chapati (soort wrap) – “rolled eggs”. Dit streetfood is op elke straathoek te vinden en ontzettend lekker. Wij hebben de traditie overgenomen en gaan nog steeds met een paar kinderen op pad. Zij komen niet vaak buiten de poort en dus is het vaak het buiten zijn, niet het eten, dat voor hen zo leuk is.

Zaterdag

Sabbath – Als je woont waar je werkt, en je collega’s en de 200 kinderen waar je voor werkt wonen er ook, dan kun je geen tijd voor rust vinden, dan moet je die maken. Twee jaar geleden hoorden we een preek over het belang van het houden van rust en het ritme van de Sabbath. We zijn toen bewust begonnen met het houden van een Sabbath met ons gezin, op zaterdag (zondag rustdag gaat niet op). Op die dag maken we geen plannen, zeggen we zo veel mogelijk ja tegen onze eigen kinderen en laten we de boel even de boel. Soms betekent dat dat we uren zitten te praten met iemand op onze veranda, soms dat we een picnic houden, de ezels gaan aaien, of koekjes bakken in onze pyjama. Door deze Sabbath zien we ons geduld en vreugde groeien en onze relaties worden beter. God wist blijkbaar waar Hij het over had.

Download hier een PDF versie van onze nieuwsbrief:

Mijn sleutelbos – Huissleutel

Op dit moment bestaat mijn sleutelbos uit acht sleutels: mijn huissleutel, sleutels voor kantoor, voor de computerwerkplaats en voor opslag in de kerk. Ik heb niet altijd al die sleutels bij mij, want dat maakt best veel herrie. Maar mijn sleutelbos is wel een mooie inleiding voor mijn werkzaamheden, tijd en verantwoordelijkheid. Iedere sleutel vertelt zijn eigen verhaal.

Huissleutel

Ons huis heeft een voordeur. Met één slot. Als we thuis zijn, staat de deur meestal open. Als we niet thuis zijn, dan zit de deur meestal op slot. Soms is ons huis een plek van samen zijn met anderen, soms spelen tientallen kinderen tegelijk in ons huis. Ons huis is ook ónze plek. En soms gaat de deur even lekker dicht. En op slot. 

Ons huis staat (bijna letterlijk) midden in Noah’s Ark:

Katie en ik hebben het er wel eens over hoe het zou zijn als we niet op onze werkplek zouden wonen. We kunnen wel wat voorbeelden bedenken, zoals écht meer een eigen plek hebben, en een duidelijkere scheiding tussen “werk” en “thuis”. Maar al snel zouden we het toch ook enorm missen om geen deel meer te zijn van de gemeenschap bij Noah’s Ark. Ik zal eerlijk toegeven dat ik me soms wel eens erger als er tijdens het avondeten drie keer op de deur wordt geklopt: “Heb je secondelijm?”, “Hier is het boek dat ik drie weken geleden terug zou brengen” of “Mag ik je sleutel even lenen?”. Zo voor mensen klaar kunnen staan zou onmogelijk zijn als we ‘buiten de poort’ zouden wonen. Écht overwogen hebben we het nooit, maar toch drijft het af en toe eens boven: “Wat als…?”

Als we met Nederlandse maatstaven kijken naar ons huis, dan is het klein (49 vierkante meter, en volgens mij is het eigenlijk nog iets minder). Alle kamers komen uit op de woonkamer, ook de voordeur. We hebben niet altijd warm water en de vloer is van glad beton. Als we ons huis vergelijken met menig Ugandees huis uit onze buurt, dan hebben we wel drie aparte kamers in plaats van een en hebben we stromend én drinkbaar water. Ook zijn de muren geplamuurd en geverfd en hebben we geen kale stenen en zijn onze muren niet gemaakt van stokken en modder.

Ons huis met nog maar één kind. Meetfouten voorbehouden. En die zitten er zeker in.

Ons huis is een fijne plek. Een plek om samen te zijn. Een plek om samen samen te zijn. En een plek om samen alleen te zijn. En heel af en toe, een plek om alleen te zijn.

“Valley View”